رستم کیقباد فر حیدر مصطفی ظفر

همره رخش و دل دلش فتح و غزای راستین

شاه خزر گشای را هند و خزر شرف دهد

بر پسر سبکتکین هند گشای راستین

شاه سکندر هدی، چشمهٔ خضر رای او

بی‌ظلمات چشمه بین زاده ز رای راستین

پانصد هجرت از جهان هیچ ملک چنو نزاد

از خلفای سلطنت تا خلفای راستین

از شه عیسوی نفس عازر ملک زنده شد

معجزه را همین قدر هست گوای راستین

از گهر یزیدیان زاده علی شجاعتی

کز سر ذوالفقار او زاده قضای راستین

بدر چو شعری سیم بحر چو کسری دوم

دولت ظلم کاه او عدل فزای راستین

حلقهٔ تن عدوی او بر سر شه ره اجل

شه چو سماک نیزه‌ور حلقه ربای راستین

دزد بیان من بود هرکه سخنوری کند

شاه سخنوران منم شاه ستای راستین

چند گریزی ای قمر هر طرفی ز کوی من

صید توایم و ملک تو گر صنمیم وگر شمن

هر نفس از کرانه‌ای ساز کنی بهانه‌ای

هر نفسی برون کشی از عدمی هزار فن

گرچه کثیف منزلم شد وطن تو این دلم

[...]

تازه شود حیات ما چون بگشاید او دهن

بوی گل است یا نفس آب حیات یا سخن

از نفسش مشام ما نافه مشک می‌شود

شاید اگر برون بری مجمر عود از انجمن

گر به چمن در آید او یاد نیاورد کسی

[...]

ای دل من نگین تو مهر تو مهر آن نگین

عمر شد و نمی‌رود نقش تو از نگین من

باغ بسان مصر شد از رخ یوسف سمن

گشت روان ز هر طرف آب چو نیل در چمن

جامهٔ توبه زشت شد، وقت کنار کشت شد

بر صفت بهشت شد، باغ، به صد هزار فن

عمر عزیز شد به سر، تخت عزیز گل نگر

[...]

بلبل خوش سرای شد مطرب مجلس چمن

مطربه ی سرای شد بلبل باغ انجمن

خادم عیشخانه کو تا بکشد چراغ را

زانک زبانه می زند شمع زمرّدین لگن

ساقی دلنواز گو داد صبوحیان بده

[...]

دامن آخر الزمان وصل قبای دولتش

آستی قبای او بحر نمای راستین

مطرب بزم عیشش از جمع بتان خوش سرا

زهره سزد که می‌زند ساز و نوای راستین

کسری اردشیر فر بهمن اردوان محل

شاه سکندر آستان خضر برای بقای راستین

کسری و جم به درگهت هر دو شه دروغیند

حاتم و معن بر درت هر دو گدای راستین

هست ز آب روی تو بر لب جوی سلطنت

سر و جلال و جاه را نشو و نمای راستین

تخت و وقار و قدر او مملکت شکوه را

عرش حقیقی آمده ارض و سمای راستین