سحرگاه ازل کز پرده عرض

قضا می‌داد نور و سایه را عرض

قدر بنوشت بر اطراف چترش

که السلطان ضل الله فی الارض

خرد گرد فلک چندان که گردید

[...]

سواد او گرفته صفحه ارض

نه طول از منتهاش آگاه و نه عرض

که طاعت را کند بر خویشتن فرض

نهد گنگ از سما در دامن ارض

زمین بوسید پیش رام در عرض

که جانبازی به کارت شد مرا فرض

چو بشنید آن جوانمرد از لبش عرض

ادای قرض او شد بر سرش فرض

سمآء الناس المعشاق ارض

لهم فی ارضهم طی و فرض

سماء العاشقین ذات طی

و للناس لها طول و عرض

فلو للناس فی الغد فیض ارض

[...]

به عیسی شد ز گردون آمدن فرض

که پیدا شد به عالم دابة الارض

جلایر کن دعا و ختم کن عرض

دعای ذات پاکش هست چون فرض

جلایر بر دعا کن ختم این عرض

دعای ذات پاکش مر ترا فرض

صراط از ظهر اول گر کنی فرض

بود تا بطن آخر طول بی‌عرض