سر مردان عالم مصطفی بود

ببین تا در ره دنیا کجا بود

همه فرهنگ و فرّ و نیکوئی بود

که الحق زان ضعیفه بس قوی بود

ز حارث رودکی آگاه کی بود

که او خود گرم شعر و مست می بود

کسی کو ابن عمّ مصطفی بود

امامت در دو کون او را روا بود

درون هر یکی یک جوهری بود

که جوهر در دو آئینه یکی بود

درون جمله جانها مصطفی بود

که او اینجایگه عین لقا بود

که دریابد که حیدر مصطفی بود

ز نور او عیان نور خدا بود

حقیقت نور پاک مصطفی بود

که نورش بیشکی نور خدا بود

ز سیمین سین که میمت را حلی بود

چو لب عقد شمارش لام و بی بود

مرا وقتی بکویش منزلی بود

که نه منزل عیان نه منزلی بود

دمی شد عقده های مشکلم حل

که نه حلال و نه مشکلی بود

همه دریا و ساحلها بدیدم

[...]

بعین رتبه اطلاق حی بود

بتقلید آمد و بالذات وی بود