شبا امشب جوان‌مردی بیاموز

مرا یا زود کش یا زود شو روز

همان پندارم ای دل‌دارِ دل‌سوز

که افتادم ز شبدیز اولین روز

از او دیدم هزار آزرم دلسوز

که نشنیدم پیامی از تو یک‌روز

کز این خرگاه محرم دیده بر دوز

سماع خرگهی از وی در آموز

تو با تریاک و من با زهر جان سوز

ترا آن روز وانگه من بدین روز

امیدم هست کز روی تو دلسوز

به‌روز آرد شبم را هم یکی روز

بساز ای یار با یاران دلسوز

که دی رفت و نخواهد ماند امروز

پس آنگه گفت کاین آواز دلسوز

چه آواز است؟ رازش در من آموز

جوابش داد پیرِ دانش‌آموز

که «ای روشن‌چراغِ عالم‌افروز

دلا از روشنی شمعی برافروز

ز شمع آتش پرستیدن بیاموز

شنیده‌ستم که افلاطون شب و روز

به گریه داشتی چشم جهان‌سوز