نفسها مر محبی راست مطلوب

که باشد در تنفس انس محبوب

محب را گشت صون قلب مرغوب

که ره دروی نیابد غیرمحبوب

چو هم واحد آمد غیر محبوب

نماید در نظر مطرود و معیوب

که بیند سالک اندر وصف محبوب

صفات خلق و خود بالمره مسلوب

جواب کتب وی در ظهر مکتوب

بکتب اینگونه داد آن سر محبوب

بگویندش مباش این‌قدر مرعوب

مهیا شوکه فردا می‌شوی خوب