لبش کرده بدو یاقوت خندان

دهن بند بتان آب دندان

چمن از هر طرف چون نخل بندان

نموده لعبتان آب دندان

ز لعل شاهدان آب دندان

شده می همچو گل در جام خندان

اگر دندان زدی بر لعل خندان

بماندی لعل ازان لب لب بدندان

چو زد لب بر لب آن لعل خندان

فلک خایید لبها را بدندان

که ما همچون شما بودیم چندان

بنشنیدیم پند هوشمندان

از آن ابلیس بُد شادان و خندان

که بر آدم شده جنت چو زندان

بر جانان بهشتش گشت زندان

تمامت کرد ترک او همچو رندان