ز گیسو مشک بر آتش فشانم

چو عودش بر سر آتش نشانم

درون پرده در تو بی نشانم

چنانم سرّ معنی میفشانم

چه داغست این، که هر جا، می نشانم

چه خونست این، که هر سو، می فشانم؟

از آن از دیده گوهر می فشانم

که همچون اشک بر چشمت نشانم

بر آب دیده چون سروش نشانم

روانش جان چو گل بر سر نشانم

چه کردم جز وفاداری که دایم

ز جان زهر فراقت را چشانم

نگارینا خبر داری که هر دم

[...]

خیالت در نظر شبها نشانم

ز محرومی سرشک خون فشانم

همان بهتر که بر تختش نشانم

به دست خود به تاجش زر فشانم

بیارم بر سر تختش نشانم

من اندر خدمت او جان فشانم