نداند نفس این سرّ پی ببردن

بجز حسرت در اینجاگاه خوردن

ز وصلت کی توانم شکر کردن

نهادستم برت تسلیم گردن

ز نیکی چون نهادی خویش گردن

پس آنگه مر ترا این گوی بردن

نه کار تست اینجا جان سپردن

حقیقت پیش از صورت بمردن

صفا ده اندرون از خواب کردن

بنه نزدیک شرع از صدق گردن

ترا جام فنا باید بخوردن

به صورت از همه اشیا بمردن

ابی کشتی ندانی راه کردن

غم بیهوده اینجاگاه خوردن

ببازی نیست راه عشق کردن

کسی باید که داند راه بردن