ز بعد رخصتش؟ رام صف آرا

به لچمن گفت کین زهاد صحرا

چو من پویم به صید او به صحرا

تو اینجا کن نگهبانی صنم را

چو دیدند آن لوند باد پار را

ک ه بوده بستنش بیرون ز یارا

چو سر خیل رسل شد جعد پیرا

بدست لطف جبریل امین را

به چشم و گردن این جلوه پیرا

نباشد نسبتی آهوی چین را

مه تابنده، خورشید دل آرا

ز نقص آیینهٔ ذاتش معرّا

چو خور بردیده خاک درگهت را

کشیده زان سبب شد عالم آرا

گرفته سبزه و گل روی صحرا

سقاک اللّه ساقی هات خمراً

ز هجرانت بسوزیم و بسازیم

لعل اللّه یحدث بعد امراً

وفا در عهد حسنت گشته نایاب

[...]

تو بودی و ز تویی ذاتت مبرا

ز کثرت عاری از وحدت معرا

سپهدار پیمبر زوج زهرا

که از وی طره ی دین شد مطرّا