تحیّر را نهایت نیست پیدا

که یابد باز یک سوزن ز دریا

برآی آخر دمی از چاه دنیا

بیندیش از سیاستگاه عقبی

دگر پرسد ز حال قاضی ما

که او شرع نبی داند به غوغا

مقام او بود اندر همه جا

ازو خالی نباشد هیچ مأوا

ازو باشد حقیقت هستی ما

مر او را در وجود ماست مأوا

حقیقت در زبانم اوست گویا

بود در دیدهٔ من نور بینا

امیرالمؤمنین دانای سرها

امیرالمؤمنین در جان هویدا

بگویم سر او را آشکارا

ندارم از هلاک خویش پروا

توی در دیدهٔ من نور بینا

توی اندر زبان بنده گویا

بود اهل شریعت اهل دنیا

بمعنی در حقیقت نیست بینا

شوی از نور او دانا و بینا

به نور او شناسا باشی او را

بگویم می‌رود قطره به دریا

تو بشنو این سخن ای مرد دانا

اگر غایب شدی یک دم ز دنیا

نبودی سایهٔ پیرایه بر ما

بباطن دانمش اندر همه جا

نباشد منزلی او را و مأوا

تو حاضر دان مر او را در همه جا

گهی پنهان بود او گاه پیدا

همین است علم دین ای مرد دانا

که دانا در ره وحدت خدا را

بداند کز چه موجود است اشیا

شود عارف بنور حق تعالی

که اصل احتساب آنست خود را

کنی پاک ای برادر از بدیها

پس آن کوری بود کوری دلها

تو چشم دل درین اسرار بگشا

چه سنجد قطره‌ها در پیش دریا

خداوندا توای دانا و بینا