بدون پر نیابد در سه گز راه

چو پر گیرد گذارد پای بر ماه

گدای فقر درویشان این راه

فشاند آستین بر دولت شاه

نیوشان از درخت قلب آگاه

ندای لا تخف انی انا الله

ز بیخ و اصل و شاخ و برگ ناگاه

تکلم کرد بر انی انا الله

الی الله راست خلق آنکوست در راه

بمی ده خلق را سیر الی الله

ز اسم و رسم سائر گشت آگاه

که شد تکمیل سر سیر فی الله

ولیکن شرط دارد سیر این راه

جزای شرط باشد سیر درگاه

مر این باب ار گشودندت شبانگاه

ببینی صبح روشن روی الله

بطی این بوادی هادی راه

تواند زد دم انی انا الله

دو تا کردم قد طاعت بر شاه

ربودم رایت از مهر افسر از ماه

بخاک رودبار آمد شبانگاه

و زانجا سوی ششتر شد ز بیراه

بروز اورمزد از فرودین ماه

که زیور جسته دیهیم از سر شاه

گر ایزد یار باشد بخت همراه

که این فرمان بر این در درگه شاه

تو یک کون آری از فرسنگها راه

من آن را قُر زنم؟ اَستَغفِرُالله

چه لوطی‌ها در این شهرند واه واه!

خدایا دور کن الله الله!

تو و این آستانِ آسمان جاه؟

مگر شیطان به جنّت می‌برد راه؟

درِ دل باز چون گوش تو و راه

بُوَد مسدود، باید قصه کوتاه

به عهد پهلوی شاه جوانبخت

که بادش دولت و اقبال همراه

بیامد لشکری تا قوم لر را

به آداب تمدن سازد آگاه

هم از مرز لرستان شاه‌راهی

[...]

درآمد بلعجب ضعفی روان کاه

بماند از مرگ تا من‌، اندکی راه

مگر ملزم شدیم ای یار دلخواه

که این ساعت بپیماییم این راه