مگر رخسار او سبع المثانی است

که هر حرفی از او بحر معانی است

هم از الله در پیش تو جانی است

که از قدوس اندر وی نشانی است

زمان نوبهار و نوجوانی است

اوان عیش و عهد کامرانی است

خموشیها عجب شیرین زبانی است

لب کم حرف رنگین داستانی است

سر هر خار این صحرای خونخوار

نشان بیرق صاحبقرانی است

اشارتهای مدهوش زمانه

[...]

تماشا باز در چشمم نهانی است

نگه در پرده، مست جانفشانی است

سرهنگامه ای گردم که آنجا

تغافل خانه زاد لن ترانی است

به رفعت آسمان آسمانی است

خم طاقش برنگ کهکشانی است

درین عالی بنا آب روانی است

که دلکش همچو عمر جاودانی است

نشانی نه هویدا نه نهانی است

نشانی نه که عین بی نشانی است

مگر رخسار او سبع المثانی است

که هر حرفی ازو بحر معانی است

محبت بهر یار جاودانی است

کجا در خور بهر محبوب فانی است

اگر در طرف گلشن، میهمانی است

برای طائران بوستانی است

که، ای پژمرده، روز کامرانی است

بهار و باغ را فصل جوانی است