توئی گفته اناالحق در جهانت

اناالحق کرده واقف دوستانت

برافکن پرده از عین العیانت

که تا بینند مر خلق جهانت

تو خورشیدی و من راز نهانت

ز نورت میکنم شرح و بیانت

ولی چون دل بدانی بار خانت

نظر کن بین بدل راز نهانت

اگر محرم شوی در جسم و جانت

گشاید سر بسر راز نهانت

گمانی میبرند از سالکانت

درین گفتار وین راز نهانت

چونیک و بد کنی در پیش جانت

بگو با خود نکو راز نهانت

چه حاجت نیز گفتن هر زمانت

ولیکن راز بهر داستانت

نموداری کنم در جان نهانت

کنم بیوسته بی نام و نشانت

چو آخر محو گردانم نهانت

در این پیدا بیابی سر جانت

چو ره بردی کنون در جسم و جانت

منم هم آشکارا و نهانت

نفخت فیه من روحست جانت

نمود مادرین عین عیانت

توانم امشب اینجاگاه جانت

کنم محو و بمانم در نهانت

سخن از شرع گفتی این زمانت

ایا شیخ جهان راز نهانت

یکی با پوست دیگر در عیانت

ابی صورت بود آن جان نهانت

توقع دارم از شیرین زبانت

که برگوئی بسی شرح و بیانت

بحقّ جام وصل واصلانت

بحقّ ذکر و اوراد مهانت

نمانده عقل جانانست جانت

ازو بشنو همه شرح و بینانت

یکی دیدی ز معنی جسم و جانت

از آن شد راز سبحانی عیانت

براندازی حجاب آسمانت

یکی بینی مکین را با مکانت