اناالحق میزنی بر کل عشاق

که تا سوزان کنی اینجای مشتاق

خدا شد کرد او اسرار آفاق

که تا افتاد همچون بود او طاق

جنید راهبر سلطان عشاق

که آمد در حقیقت بیشکی طاق

شریعت غالب آمد نزد عشاق

فکنده دمدمه در کل آفاق

جوابش داد شیخ جمله عشاق

که همچون او نه بینی گرد آفاق

تو قطب عالمی و شاه عشاق

فکنده زمزمه در کل آفاق

تو هستی قطب عالم اندر آفاق

حقیقت اوفتادستی تو خود طاق

تو ای شیخ جهان و پیر آفاق

ز بهر دیدنت بودیم مشتاق

مرا او کرد واصل نزد عشاق

فکندم در نهاد جملگی طاق

اناالحق میزنم درنزد عشاق

که من اندر خدای کل شدم طاق

در این صورت تو میبینند و آفاق

وزین صورت همه شرحست و مشتاق

نظیرت نیست اندر روی آفاق

مرا این قطب در روی جهان طاق

جُنیدش گفت ای خورشید آفاق

حقیقت هست ایجان جهان طاق

اناالحق میزند مانند عشاق

خروشی افکند در روی آفاق

حقیقت من گذر دارم بآفاق

بروی خشک دراندر جهان طاق

چو او هرگز کجا آید بآفاق

ندیدم چون دم اودر جهان طاق

چنان این دم دمی دارد در آفاق

که جز او نیست اندر جزو و کل طاق

چو جانان بود امر کل عشاق

نگفت و شد درون جزو و کل طاق

بسی بگریست دمدم شاه عشاق

صدازد آنگهی در کل آفاق

بسی گشتی تو اندر گرد آفاق

بسی دیدی عجایبها توای طاق