تکبّر دارد وسواس و فحّاش

بود مغزش تهی مانند خفّاش

ز نحن اقرب اینجا راز کن فاش

که نقش است این جهان بنگر تو نقاش

شود زان می ترا اسرارها فاش

حقیقت نقش گردد عین نقاش

مخور تو زین درخت ای آدم و باش

ز عشق او توئی اسرار کل فاش

تو نیز این کن بعالم همچو خود فاش

که اینجا آفریده نقش نقاش

شود این سرّ بصد سال دگر فاش

بدست سالکان افتد نه اوباش

ترا اسرار کل گردد از آن فاش

عیان بینی میان جان تو نقاش

بگوئی درد خود نزدیک اوفاش

ز بهر او تو اندر گفتگو باش

اگر داری حقیقت راز گو فاش

میان جمله انسان نیکخو باش

رموز عشق اینجاگه کند فاش

اگر مردی برو خاک درش باش

ز نقش بی نشانی در فنا باش

که تاگردد ترا اسرارها فاش

از آدم گنج اینجاگه شده فاش

ولی اینجا نمییابند نقّاش

تو الحق گوی تا رازت شود فاش

اناالحق خود بگوید نیز نقاش

همیشه پیش بین کار خود باش

که تا گردد ترا اسرار آن فاش

در این دم آن دم اینجا کردهٔ فاش

نمودستی حقیقت دید نقاش

چو پاک آئی در اینجا پاک رو باش

مکن اسرار چون منصور تو فاش

از آندم میشود اسرار کل فاش

از آن دم مینماید روی نقّاش

زنان را این رموز اینجا شده فاش

ترا خود نیست چیزی جز که نقّاش

نباشی و نبینی دید نقّاش

مکن اسرار اکنون بیش از این فاش

دمادم میکنی نقّاش را فاش

دمادم می شوی در نقش نقّاش