خوشا حالم تن آتش بستر آتش

سپندی کو که افشانم بر آتش

ز رشک سینه گرمی که دارم

کشد از شعله بر خود خنجر آتش

به خلد از سردی هنگامه خواهم

[...]

سبکروحم بود بار من اندک

چرا نشماری آزار من اندک

تنم فرسوده در بند تو بسیار

دلت بخشوده بر کار من اندک

از این پرسش که بسیارست از تو

[...]

به خونم دست و تیغ آلود جانان

بدآموزان وکیل بی زبانان

چه گویم در سپاس بی کسی ها

زهی نامهربان مهربانان

گر از خود خوشتری سنجیده باشد

[...]

زهی باغ و بهار جان فشانان

غمت چشم و چراغ رازدانان

به صورت اوستاد دلفریبان

به معنی قبله نامهربانان

چمن کوی ترا از ره نشینان

[...]

سرشک افشانی چشم ترش بین

شه خوبان و گنج گوهرش بین

ادای دلستانی رفته از یاد

هوای جانفشانی در سرش بین

به دشت آورده رو سیل ست گویی

[...]