سر مطهر سر حلقهٔ شهیدان را

نهاد در طبق آن خادم یزید دغا

فتاد دیدهٔ آن طفل، بر طبق گفتا

به اشک و آه که ای عمه! از برای خدا

اگر چنین بود ای دوستان بر یکتا

مقام و مرتبه و قدرت دوستان خدا

همین که دیده شومش ز دیدن اسرا

فتاد بر سر پر خون سیدالشهدا

مگر دمی که ببینی تنم به آه و نوا

شده است بی‌سر و غلطان به خاک کرببلا

چگونه این رخ رنگین ز لاله حمرا

شود به رنگ ز مرد ز کینه اعدا

که مانده است ز مال حجاز هر چه بجا

به این جوان عرب ده که او بود اولی

که ای عرب اگر از مال و مکنت دنیا

چنانکه در کف ما بود مانده بود بجا

کنون دهید دمی گوش از طریق وفا

ز جود و بخش آن شه به دشت کرببلا

چو رفت خاتم پیغمبران ز دار فنا

سفینه کرد سفر موسمی سوی دریا

ز فضه شیر چو بنمود این سخن اصفا

روانه شد به سر کشتگان کرببلا

به قتلگاه شه تشنه لب نهاد قدم

فتاده دید ز هر سوی کشته بر سرهم

که ای امانت پیغمبر و عزیز خدا

فدای بی‌کیست ای غریب کرببلا

به صدقه مرد و زن کوفیان بی‌پروا

به ما دهند همی نان پاره و خرما

که چون ز مصلحت کردکار بی‌همتا

نمود مادر یوسف وداع دار فنا

برای بردن بزم یزید بی‌پروا

به یک طناب ببستند شصت و شش زن را

فغان ز یوسف گلگون قبای آل عبا

شهید کرببلا نور دیده زهرا

چهار با نبی نزد حضرت یکتا

نمود روی شفاعت به خواهش موسی

طلب نمود حسینش چو روز عاشورا

پی نماز امان از جماعت اعدا

نمود طی ره مقصود روز و شب ز وفا

به دشت ماریه آمد به ظهر عاشورا