اگر پدر طلبند از تو ای حزینه زار

حواله کن پدریشان به عباد بیمار

به داد خسرو لب تشنه تکیه بر دیوار

ز دیده کرد روان گریه همچو ابر بهار

گرفت مرد عرب آن زر از شه احرار

ز دیده اشک فشان شد به مثل ابر بهار

چنین شده است روایت به روضه الانوار

که یک غلام سیه داشت احمد مختار

مشیت ازلی این چنین گرفت قرار

که آب لطف به آتش فشاند دیگر بار

چنین شده است خبر مستفاد از اخبار

که روز حشر چو از امر قادر قهار

به پایه «لمن الملک» خوشتن دادار

دهد منادی «الله واحد القهار»

به عذر امت بیچاره احمد مختار

کند حکایت وا امتا به لب تکرار

بر آر حاجت پنهان (صامت) ای غفار

چه حاجتم به بیان انت واقف الاسرار

برای خواهش احمد نماز آخر کار

به پنج وقت ز پنجاه وقت یافت قرار

نوشته بود یکی نامه آن علیله زار

برای خسرو لب تشنه با تن تب‌دار

از این علیله هجران کشیده بیمار

رسان سلام به نزدیک عابد تب دار

ز بعد مدت چندی شد آن درخت نزار

چنانکه از غم معشوق عاشقی بیمار

جناب فاطمه در پشت در نمود کدار

از راه کوفتن در نمود استفسار

ز یمن خدمت خیرالنسا خرد و کبار

زنان کوفه شدندنش تمام خدمتکار

جواب داد به ام‌حبیبه زینب زار

دگر سئوال مکن دست از دلم بردار

به گریه گفت به نزد مهاجر و انصار

که گشته تنک ببینید چون به زینب کار

میان خیمه مکان داشت عابد بیمار

بروی کهنه حصیری شکسته و تب‌دار

که ظالمی بوی اندر خیام گشت دچار

اراده کرد که سازد به سوی دشت فرار

نداده بود سلام نماز آن غدار

بسوی خالد بی‌آبرو نمود اخیار