چشم سیه‌مستش به‌خود نگشود از هم دیده را

فریاد من بیدار کرد این فتنه خوابیده را

دل با زلیخا طلعتان گفتم از او ساکن کنم

نخجیر نامد در نظر این گرگ یوسف‌دیده را

دستم مگیر ای باغبان تا پای قمری بشکنم

[...]

ای شمر شرمی از خدا خنجر مکش خنجر مکش

آزرمی از روز جزا خنجر مکش خنجر مکش

نخل بلندش سرنگون زین سمندش واژگون

سر خاک ره تن غرق خون خنجر مکش خنجر مکش

آخر چه خیزد روسیه از کشتن این بی گنه

[...]

صوفی یکی... به و زاهد از او.. به تر

این مسلمی...خشک آن کافری... به تر

... اند این مردمان یعنی زنان مردمان

وان کز پی اینان چمد زینان همه... تر

گیتی و هرچ اندر بوی بی برگ نخلی سست پی

[...]

برخاست از پهنه چمن شیپور کوس و دف و نی

مانا به تخت جام شد از کاخ خم سلطان می

آن چهر و آن... زلف این است اگر در دلبری

یوسف ببرد از پدر مجنون بگرداند ز حی

غیر از تو گر... خط پذرفت چهرت خرمی

[...]

تیمار عشقم ریخت خون ساقی بده...می

اندرز عقلم کاست جان مطرب بزن...نی

غوغای این...گان خاطر بنپریشد مرا

کی شیر غضبان در رمد از ویله سگ های حی

...زاهد پیش رو، وین خیل خر دنباله پو

[...]

گر زینهارت آرزو زی رایت سردار چم

زن‌قحبه کشتن کیش کن، زن‌قحبه گشتن تا به کی؟

در بزمگاه مرد و می، گوران نهادستند پی

بر جای چنگ و نای و نی آوای زاغ است و زغن

من کند خیز او تند رو، من سست پای او سخت دو

او بیش گو من کم شنو، تا چیست خود انجام ما

هم شادمانم هم خجل، هم تازه رو هم تنگدل

کز عهده بیرون آمدن نتوانم این پیغام را