فرود آی در غار و بردار پی

ببر گنج بر سوی کاوس کی

کمربسته شاه کاوس کی

که دارد خجسته همین یال و پی

نوشته چنان رفت فرمان کی

که من بسپرم هند را زیر پی

بفرمود آورده شد خوان و می

پس از خوان خورش آمد از چنگ و نی

فرامرز گفتش سمن رخ تویی

که داری به میدان رگ پهلوی

چو سر پیچد از تخت شاهنشی

شود نزد کاوس کی چون رهی

اگر سر بپیچم هم از راستی

من و کید و کوپال گرشاسبی

جهان پهلوان با سپاهی زپی

چو آتش که سوزد همی خشک نی

بدانی که با لشکر شاه کی

ندارد همی چرخ گردنده پی

دف و چنگ و رامشگر و رود و می

روان باده بر یاد کاوس کی

فراخی به کیهان بود داد کی

که تنگی نسازد به گیتیش پی

تو پویان و نازان و اندر ز پی

چه درویش با او چه سالار کی

ستایش کنان گفت کای نیک پی

ز چرخش غمی نیست کاوس کی

زباغ و تماشا و از جام می

همی یاد رستم بد و شاه کی

پذیره شدش شاه کاوس کی

ابا رستم و زال فرخنده پی

همه مست گشتند از جام می

و رامشگر آمد ابا دف و نی

چنین بود تا تاج کاوس کی

فروزان ز کیخسرو نیک پی

به خیره میازار جان کسی

نباید که پیچی زافسر اسبی

نویسنده چون کرد آهنگ نی

نخستین سرش را ببرید و پی

به هر سو که حمله برآورد او

فرود آوریدی دو صد نامجوی