ز بهر تو آماده فرموده نیز

بهشتی یکی جام کافور بیز

سپس گفت با خواهر اشک ریز

که ای دخت زهرای حورا کنیز

به خونریزی شه به دست ستیز

سنان تاخت با عمرو حجاج نیز

برید آنچه در خیمه ها هست چیز

زن و کودکان رابر آرید نیز

برآمد از آن بی کسان رستخیز

نجوشیدشان دیده ی اشک ریز

همه لرزه بر جان و خونابه ریز

نه پای گریز و نه دست ستیز

بنگذشت زان پاره ی پوست نیز

نترسد از پرسش رستخیز

بدو گفت دارای دوران، تو نیز

سر خویش گیر و زآتش گریز

نمودند با سم اسب ستیز

همه استخوان اندران ریز ریز

بگفتا مجویید با وی ستیز

مر این راز پوشیده دارید نیز

دو بانو برون آمدند اشکریز

زدنبالشان آن خجسته کنیز

که از آشنایان چه جویی گریز

ولیکن تو را نیس بیغاره نیز

به هر سویشان حوریان، اشک ریز

ز پرویزن غم به سر، خاک بیز

به دژخیم گفتا: که با تیغ تیز

نشان برسر نطع و خونش بریز

بپذیرفت ازو گمره پر ستیز

به دژخیم گفتا که خونش مریز

چو شد پر ازو بسته دست ستیز

گرفتند در پیش راه گریز

به دست نوندی فرستاد تیز

به یثرب یکی نامه بنوشت نیز

گذشته از آن، یافته آن کنیز

زبانوی بخشنده، بسیار چیز

بگفتا: همانم که گفتی تو نیز

گمانم به شه بنده ای ای عزیز

شد از دیده بررخ همی اشک ریز

درحجره بشکست و صندوق، نیز