نهفته چو بیرون کشید از نهان

به سه بخش کرد آفریدون جهان

سپاری بدو گوشه‌ای از جهان

نشیند چو ما از تو خسته نهان

برفتند بیدار کارآگهان

بگفتند با شهریار جهان

از آنکو ز هر گونه دیده جهان

شده آشکارا برو بر نهان

پری چهره را بچه بود در نهان

از آن شاد شد شهریار جهان

سپاس از جهاندار هر دو جهان

شناسندهٔ آشکار و نهان

به پوزش مگر کردگار جهان

به من بر ببخشاید اندر نهان

نشانش پراگنده شد در جهان

بد و نیک هرگز نماند نهان

پدر سام یل پهلوان جهان

سرافرازتر کس میان مهان

من آوردمش نزد شاه جهان

همه آشکاراش کردم نهان

یکی شادمانی بُد اندر جهان

سراسر میان کهان و مهان

یکی نامدار از میان مهان

چنین گفت کای پهلوان جهان

مر او را ستودند یک یک مهان

همان کز پس پرده بودش نهان

که ای افسر بانوان جهان

سرافراز بر دختران مهان

چنین گفت کز مادر اندر جهان

نزاید کس اندر میان مهان

همی خواستم تا خدای جهان

نماید مرا رویت اندر نهان

اگر نیستی جفت اندر جهان

بماندی توانای اندر نهان

به جای شما آن کنم در جهان

که با کهتران کس نکرد از مهان

گشاده‌تر آن باشد اندر نهان

چو فرمان دهد کردگار جهان

چه ماند از نکو داشتی در جهان

که ننمودمت آشکار و نهان