مشو هیچ همکار چونین کسی

کزان مرد بیداد بینی بسی

نماند به جز نام نیک از کسی

اگر ملک عالم بگیری بسی

چو فرزند خوددوست دارای بسی

نباید نمائی بدی با کسی

اگر رفته بیداد من بر کسی

بگوید، کنم داد بر او بسی

بگفتا نخواهم بجز تو کسی

بفریاد من تو رسیدی بسی

دگر پیرو رنجور گشتم بسی

بر این تخت و اورنگ باید کسی