چرا از پی جان کنی داوری

به نادانی از راه حق بگذری

کیم من که جویم ز تو برتری

وگر باشدم در سر این داوری

چو نزدیک تر شد به شاه پری

یکی را فرستاد از لشکری

اگربس بکوشی و رنج آوری

هنوز ار مزارش یکی نشمری

کنیزان تاتاری وکشمری

غلامان چینی وهم بربری

به شهر اندرون مردم لشکری

فدا کرده جان را به فرمانبری

همانگه بیامد منادیگری

خوش آواز مردی زبان آوری

زیک قطره آب منی،پیکری

بسازی که گردد به مه،دلبری