به لشکر بفرمود آژید هاک

به پیکان و پر افکنیدش بخاک

بد و قریه ای داد آباد و پاک

پر از چشمه آب پر باغ و تاک

شهنشاه کوروش به یزدان پاک

چنین گفت : کای داور آب و خاک

تو فرمان بدادی به آژید هاک

که از کینه من دلش گشت پاک

بترس از مکافات یزدان پاک

مکن تیره خود اختر تابناک

گوماتای غاصب بد و خوفناک

هم از سایه خویشتن داشت باک

نسب من رسانم بآزدید هاک

ز نسل جهان جوی و هم دخت پاک

امیریست از نسل آزید هاک

یکی دخترش هست نیکو و پاک

رساند نژادش بازدید هاک

ز هر گونه آلایشی هست پاک

یکی دختر از نسل آزدیدهاک

که از شیر و ببرش نبد هیچ باک

بیاورد نان و برایم خوراک

بگفتا که دیگر شوم من هلاک

بده آب انگور آن تاک پاک

که پیچان کند میکشانرا چه تاک

بدین گونه روشن نبودی و پاک

بهم بود مخلوط، الماس و خاک

من آن تیغ آلوده، کردم بخاک

پدیدار کردش خداوند پاک

کنم خاطرت را ز تشویش، پاک

فرو شویم از چهر زیبات خاک

همی تافت بر گل خور تابناک

نشانیدش آخر بدامان خاک

ننوشید یک قطره زان آب پاک

نگشت آن تن سوخته، تابناک

عروس چمن مریم تابناک

گرو برده از نوعروسان خاک