سپس شاه خود افسر انرا بخواست

بگفتا که لشگر نمائید راست

بگفتند کای شاه فرمان تراست

فلک گر بحکمت نهد سررواست

بگفتند ای شاه فرمان تراست

سرمانه پیچد ز حکمت رواست

شه آنگه سران سپه را بخواست

بفرمود لشگر نمایید راست

کجا بد نمودن که اینم جزاست

وگر نیست خنجر برویم چراست؟

دو بحر بزرگی که ازهم جداست

بهم راه جویند بی کم و کاست

پس از صرف صبحانه برپای خاست

بزودی امیران لشگر بخواست

ببینم رای و گمانش کجاست

چگونه است فکرش چه بایست خواست

شهنشه بفرمود مهران کجاست

بیاید ببینم چه بایست خواست

ترا باب کو مادرت در کجاست

در این جنگل و کوه تنها چراست

فرستاد خود بردیار را بخواست

برفت و ندیدیم دیگر کجاست

دگر گفت پس ماه مهرم کجاست

چو او نیست قصرش بسی بی صفاست

بیا ساقی‌ام روز دوران ماست

دهی‌گر مرا کوزهٔ می‌رواست

چو لطف خدا شامل حال ماست

برای خطا خوردن غم خطاست

که آن خواجه خدمتگزاران بخواست

بگفتا کنون کاین غلامی ز ماست:

بسی رفته، گم گشت ازین راه راست

بسی خفته، چون روز شد، برنخاست