سپهدار چون قارن کینه‌دار

سواران جنگی چو سیصدهزار

چنان چون سر ایرج شهریار

به تابوت زر اندر افگند خوار

بکشتند از ایشان فزون از شمار

همی دود از آتش برآمد چو قار

تهی شد ز کینه سر کینه دار

گریزان همی رفت سوی حصار

چو شد سلم تا پیش دریا کنار

ندید آنچه کشتی برآن رهگذار

درختی که پروردی آمد به بار

بیابی هم اکنون برش در کنار

در دخمه بستند بر شهریار

شد آن ارجمند از جهان زار و خوار

بر او آفرین کرد بس شهریار

بسی دادش از گوهر شاهوار

نگه کن که مر سام را روزگار

چه بازی نمود ای پسر گوش دار

فرود آمد از تخت سام سوار

به پرده درآمد سوی نو بهار

پسر گر به نزدیک تو بود خوار

کنون هست پروردهٔ کردگار

بیامد دمان سوی آن کوهسار

که افگندگان را کند خواستار

مگر کاین نشیمت نیاید به کار

یکی آزمایش کن از روزگار

تنش پیلوار و به رخ چون بهار

پدر چون بدیدش بنالید زار

بفرمود تا نوذر نامدار

شود تازیان پیش سام سوار

بفرمایدش تا سوی شهریار

شود تا سخن‌ها کند خواستار

فرود آمد از باره سام سوار

گرفتند مر یک‌دگر را کنار

چو آمد به نزدیکی شهریار

سپهبد پذیره شدش از کنار

گرازان بیاورد سالار بار

شگفتی بماند اندر او شهریار

چنین گفت مر سام را شهریار

که از من تو این را به زنهاردار