گهی ورقه گفتی که ای حورزاد

گرامی روانم فدای تو باد

گه از هجر و تیمار کردند یاد

گهی برزدند از جگر سرد باد

غراب الیمانی زبان برگشاد

ز هرگونه گفتارها کرد یاد

بگفت این و کردش یکی شعر یاد

حدیث جهان، گفت، بادست باد!

برو بر همه قصه کردند یاد

چو بشنید برزد یکی سردباد

مرا قصه زین طرفه تر اوفتاد

ولیکن نیارم گذشتن به یاد

چو این آگهی در جهان اوفتاد

ز هر سو خلایق برو روی داد

ز پیش خداوند آن پاک زاد

بنالید واندر نماز ایستاد

شه شام آن گنجها را گشاد

بسی مال و نعمت به درویش داد