هرا پاک آمد زمین بوسه داد

بگفتا که شاها دلت شاد باد

بیامد بکورش سلامی بداد

بگفتا شها ملکت آباد باد

چو بشنید کورش دلش گشت شاد

سران را همه بهترین جای داد

اجازت بده من روم سوی ماد

دهم مژده از شاه با عدل و داد

دگر روز آمد سواری بماد

بگفتا که ای شاه با عدل و داد

سواره ابا اسب تازی نژاد

بیونان نرفت او بیامد بماد

بر کورش آمد زمین بوسه داد

بگفتا که شاها دلت شاد باد

از آن رو هرا پاک فرمان بداد

که ای نامداران ایران و ماد

چو گرزوس بشنید بس گشت شاد

بگفتا که شاها دلت شاد باد

دریغ آنچنان شاه بادین و داد

که چون آن شه هرگز نیاید بیاد

رعیت از و شاد و ار نیز شاد

ربس آن جوان بود با عدل و داد

زمین بردیا پیش شه بوسه داد

بزین اندر آمد روان شد چوباد

بر اطراف ایران ز آشور و ماد

همه کرد آرام آن نیک زاد

در گنج بگشاد و روزی بداد

ز رنج برادر نکرد ایچ یاد

بگفتند هفت اسب تازی نژاد

ز آخور بیارند در بامداد

همان تاج شاهی بسر برنهاد

دگر باره ایران ازو گشت شاد

درودی بگفنند و گفتند شاد

که هر بامداد شما شاد باد

اطاعت نمود و براه اوفتاد

پیاده چوطوفان سواران چوباد

سپهدار ایران چنین امر داد

بگفت ای دلیران ایران نژاد

سپه دید سان و همی زر بداد

دل لشگر از زر بسی کردشاد