مهتران جهان همه مردند

مرگ را سر همه فرو کردند

زیر خاک اندرون شدند آنان

که همه کوشک‌ها برآوردند

از هزاران هزار نعمت و ناز

[...]

مهتران جهان همه مردند

مرگ را سر همه فروکردند

زیر خاک اندرون شدند آنان‌

که همه کوشکها برآوردند

از هزاران هزار نعمت و ناز

[...]

مردمان باده ها همی خوردند

مهتران عیش ها بسی کردند

دشمنان قصد جان او کردند

تا دمار از تنش برآوردند

منّتی جمله یاد می‌کردند

فوت ایام کفر می‌خوردند

زود هر پنج را بیاوردند

حلقشان سوی ریسمان بردند

شهر زوری گدا بود خاصه

کش به بغداد پرورش کردند

به صفت چون خری بماند راست

که به شیر سگش بپروردند

همه شروان شریک این دردند

دشمنان هم دریغ او خوردند

تا نگویی سخنور‌ان مردند

سر به آب سخن فرو بردند

زرد گوشان به گوشه‌ها مردند

سر به آب سیه فرو بردند

گور چشمان شراب می‌خوردند

ران گوران کباب می‌کردند

زان هزبران که نام او بردند

وز سر عجز پیش او مردند

تا شب آنجا نشاط می‌کردند

گاه می گاه میوه می‌خوردند

ساغری چند چون ز می خوردند

شرم را از میانه پی کردند

از پس گریه سر فرو بردند

گویی آبی بدند کافسردند

عهد پیشینه یاد می‌کردند

وآنچه‌شان بود شاد می‌خوردند

گرچه بسیار چاره می‌کردند

به نمی‌شد دریغ می‌خوردند

ساعتی بَر به بَر درافشردند

نار و نارنج را کرو کردند

هر دو تشویر کار او خوردند

باز تدبیر کار او کردند

باز رفتند و غصه می‌خوردند

خواجه را جستجوی می‌کردند