تا توانی ضمان مشو کس را

کاولش بر دهد پشیمانی

و اوسط آن بود ملامت خلق

و آخر اندر غرامتش مانی

صاحبا بنده را بخدمت تو

پیش ازین بیش ازین محل بودی

بعنایت که داشتی با او

پیش آزادگان مثل بودی

از شرف در پناه سایه تو

[...]

فیلسوف زمانه قطب الدین

کرده کاری عجب چه نادانی

بر لب شیخ زاده بسطام

از طمع تیز کرده دندانی

خواست تا گاو لیس بر دهدش

[...]

گر کسی با تو بد کند زنهار

جز بنیکی جزای آن نکنی

از بدی گر کسی کند سودی

از نکوئی تو هم زیان نکنی

گر تمتع ترا ز نقره و زر

اینقدر بس که قابض آنی

یک سخن بیغرض ز من بشنو

غم خود خور که سخت نادانی

چه نهی سیم و زر بدشواری

[...]

گر تو بر سهل و ممتنع خواهی

خویشتن را که مطلع یابی

شعر ابن یمین بدست آور

کان همه سهل و ممتنع یابی

از لطائف هر آنچه نام بری

[...]

من شنیدم که از ره شفقت

پدر پیر گفت با پسری

که ترا ناگه ار بدست فتد

ز اقتضای زمانه سیم و زری

بشنو از طوطی شکر گفتار

[...]

هرگز این آسمان سرگردان

بمرادم نمیکند دوری

هر سعادت که جست فی الحالم

او ز طوری فکند با طوری

و آن شقاوت که بود طالب غیر

[...]

هر چه در دولت تو ساخته اند

و آنچه با کس کنی ز نیکوئی

نزد اهل کرم نه‌ای معذور

گر از آن هیچگونه وا گوئی

یعلم الله که در وفا داری

زان فزونم که در گمان آری

چشم آن دارم از فراست تو

که مرا بی روش نپنداری

خود مبادا و گر بود جرمی

[...]