دولتش برده زُهره را زَهره

دهر را بستده ز کف مهره

کس ندارد به ملک او زَهره

که فزون‌تر خورد وی از بهره

چون مرا نیست از فلک بهره

آن نکوتر که بر چنم مهره

تیز خورشید بر بروت زحل

. . . مریخ در . . . زهره

آب در وی وز آب بی بهره

شرح این گر کنم درد زهره

یرقان چمن شده شهره

رفته خطاف کآورد مهره

دیوکآمد به بدتری شهره

بوده مردی ز عقل بی‌بهره