جان جانت ز لطف او زنده است

که روانت به لطف پاینده است

ملک میراثیان نماننده است

ملک شمشیر ملک پاینده است

مهر و ماه عقول پاینده است

در جهان صفات تابنده است

گفت نی والده یقین زنده است

مرده جسمش بود که چون ژ نده است

مرده بینش ظاهر ار زنده است

زندگی آن بود که پاینده است

آسمان و زمین بدوزنده است

آفتاب از عطاش تابنده است

علم جان را که تن از آن زنده است

دائماً نغز و خوب و رخشنده است

زندگی کز خداست پاینده است

همچو خور روشن است و تابنده است

علم و قدرت چو نعت هر زنده است

بصر و سمع از او نماینده است

خان والا نژاد ابراهیم

که علی را به جان و دل بنده است

آنکه نور غلامی مولا

از جبینش چو مهر تابنده است

بر دل اوست مهر مهر علی

[...]