چون به گوشم رسید نام علی

مهر او گشت در دلم ازلی

دل و جان دادهٔ ولای علی

نکته پرداز، بر خفی و جلی

خلق بیند ز جلوهٔ ازلی

چونکه باشد دوبینی از حولی

هستم از صبح صادق ازلی

واحد النور با علی ولی

از چراغی، کرده روشن محفلی

وز دل من داشت محزون‌تر دلی

دید سر آورده به هم جنگلی

خفته در آن مار قوی هیکلی

تورک اوشاقی ایلیم آتی بیگدلی

دشمن، ایلیم دن گئنیدورموش، ایلی

همچنین نور نیّرِ ازلی

چون فتد بر دلِ خفی و جلی

نیست از حکم خالق ازلی

مصطفی را وصی، به غیر علی

ای علی ناشده مکن دغلی

منگر خلق را به چشم علی

چیره سازی معاویه به علی

خون کنی در دل علی ولی

غافل از قهر حی لم‌یزلی

همه گرم شرارت و دغلی

قلم بلوح نوشت این سخن بخط جلی

نبی مدینه علم و در مدینه علی

در این مدینه از این درد را که در دو جهان

رسی بحصن امان خدای لم یزلی

تو را حقیقت عرفان حق همین باشد

[...]

مظهر علم و قدرت ازلی

ذات پاک محمد است و علی

مظهر علم و قدرت ازلی

ذات پاک محمد است و علی

مظهر علم و قدرت ازلی

ذات پاک محمد است و علی