فقلت لا قال فنم

ما انت الا حطبة

چون به تقریبی اندران حضرت

بنده را زالف و لیله شد صحبت

واجب است این دوازده خدمت

زین فزون خیر گشته نی سنت

دور باشد زدزدی و تهمت

راست با هر گروه و هر ملت

گفت روزی به جعفرِ صادق

حیله‌بازی منافقی فاسِق

کز حرامِ رِبا چه مقصود است

گفت زان رو که مانعِ جود است

چون گذشتی‌ ز سال‌ها صد و بیست

چون که می کرد ماه آبان پشت

لیک نامش به جز «‌وهیزک‌» نیست

اندر ایران به مذهب زردشت

موبدان و مغان به زیج و رصد

داشتندی حساب سال درست

تا نگردد به سنت ملی

جشن‌ها منحرف ز روز نخست

رومیان هم برین روش بودند

جملهٔ غرب هم برین روش است

لیک در هند و مکه و بابل

بین خورشید و ماه کشمکشست

استخوان‌های ساق و بازو و کِتف

می‌خورد تاب‌ ازین‌ شکنجهٔ سفت

بی‌تو ای گل، در این شام تاری

دامنم پرگل از اشک و خون است

دیدگانم به شب‌زنده‌داری

خیره بر مجمری لاله‌گون است

من خموشم ز افسرده‌جانی

[...]

در لطافت بهار حسنم گفت

وز جلالت قرین مهرم ساخت