حرف را بر زبان توان راندن

جان قرآن به جان توان خواندن

سابقت زو نهفته در راندن

خاتمت زو به مهر در خواندن

چون منی را بدین صفت ماندن

پیل و خر را به یک نسق راندن

نه روا باشد این سخن راندن

سایهٔ دیو را عمر خواندن

روز در کویها غزل خواندن

نیمشب نعره بر فلک راندن

امر باشد به قرب حق خواندن

نهی از اسباب بعد او راندن

شعر بر غیر نکته‌دان خواندن

آب خضرست بر گل افشاندن

که به سالی نیاریش خواندن

لیک واماندم از سخن راندن

نیکنامی نباشد، از ره عجب

خنگ آز و هوس همی راندن

روز دعوی، چو طبل بانگ زدن

وقت کوشش، ز کار واماندن

خستگان را ز طعنه، جان خستن

[...]