در عجم آن سه که خواند عربش چاره غم

لب نوش و خط سبز و گل روی حسن است

فاصله کوری و دیدم به نظر یک سرمو است

نکنم فرق که این دیده من یالب جو است

شاید ار پی نبرم کاین سر من و آن ره اوست

ره ندیدم چو برفت از نظرم صورت دوست

بارها خون دل از شش جهتم راه ببست

جوش عمان نظر سیل به قلزم پیوست

لیک خود پاره ای تخته نیارست گسست

موج این بار چنان کشتی طاقت بشکست

بمددکاری عشقت زهوس شاید رست

عشق هر جا بدرون شد در شهوت بربست

عقل را بار ندادند بخلوتگه عشق

کی بود بار گدا را چو شهنشاه نشست

عیب رندی و هوسناکی عشاق مکن

[...]

آنکه این نامهٔ سربسته نوشته است نخست

گرهی سخت به سررشتهٔ مضمون زده است

یارب این کعبهٔ مقصود تماشاگه کیست

که مغیلان طریقش گل و نسرین منست

دیدن روی ترا دیدهٔ جان بین باید

این کجا مرتبهٔ چشم جهان بین من است

دهر چون باغ و شجر چرخ و ثمر انسان است

باغبان حضرت خلاق علی الشان است

کیست انسان به حقیقت بنگر صاحب دل

که تن خاکی او با دل و دل با جان است

صاحبدل چوشود شخص، تو انسانش مخوان

[...]

چشم صاحب نظران خیره بر آن ایوانست

که به هر سو نگری جلوه گه جانان است

عکس‌ها در نظر آیند ولی یک اصل است

جسم‌ها جلوه گر آیند ولی یک جانست

آنکه این نامهٔ سربسته نوشته است نخست

گرهی سخت به سررشتهٔ مضمون زده است

یارب این کعبهٔ مقصود تماشاگه کیست

که مغیلان طریقش گل و نسرین منست

یارب این کعبهٔ مقصود تماشاگه کیست

که مغیلان طریقش گل و نسرین منست

در عشق خانقاه و خرابات فرق نیست

هر جا که هست پرتوِ روی حبیب هست

در طریقت هرچه پیش سالک آید خیر اوست

بر صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست

حافظ هر آنکه عشق نورزید ووصل خواست

احرامِ طوفِ کعبهٔ دل بی وضو ببست

گرچه عالم هم از کون و مکان افسانه است

گوش و دل باز کن آگه که هم افسانهٔ اوست

عشوهٔ قحبهٔ دنیا نخرد عاشق دوست

هر که شد دوست بدو دشمن درویشانست

در دکان عشقبازی چون متاع فرق نیست

کفر و ایمان هردو هم عهدند با پیمان دوست

هرکه یار دگرش نیست خدا یار وی است

هرکه کاری به کسش نیست به او کاری هست

چشم صاحب نظران خیره بر آن ایوانست

که به هر سو نگری جلوه گه جانان است

عکس‌ها در نظر آیند ولی یک اصل است

جسم‌ها جلوه گر آیند ولی یک جانست