ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی

سود و سرمایه بسوزی و محابا نکنی

دردمندان بلا زهر هلاهل دارند

قصد این قوم خطا باشد هان تا نکنی

رنج ما را که توان برد به یک گوشه چشم

[...]

تا تو چون شانه دل چاک مهیا نکنی

پنجه در پنجه آن زلف چلیپا نکنی

بر کلاه خرد و هوش اگر می لرزی

به که نظاره آن قامت رعنا نکنی

روزگارت شود از آب گهر شیرین تر

[...]

ای که داری گله از دست فراموشی یار

ادب آن است که در خاطر او جا نکنی

صدف از خانه او قطره آبی نچشید

تکیه بر همت کم کاسه دریا نکنی

ای قدح، قلقل بسیار، کم از عربده نیست

[...]

بی وضو، دست به پیمانه صهبا نکنی

غسل ناکرده، نظر جانب مینا نکنی

به طفیل دگری زیستن از غیرت نیست

گر دهد جان نوت، رو به مسیحا نکنی

می زند هر نفس از موج، دوصدچین به جبین

[...]

یک نفس نیست که خون در دل شیدا نکنی

آتش آه مرا بادیه پیما نکنی

می توانی به نگه پاسخ صد مسأله داد

که حوالت به لب لعل شکرخا نکنی

تا ز دل زمزمهٔ یاصنمی می آید

[...]

لطف با دوست نه با خصم مدارا نکنی

خون این هر دو بریزی و مهابا نکنی

عاشقان راست دم و راست رو و جانبازند

قتل این قوم خطا باشد و هان تا نکنی

دل ما خسته و رنجور دو چشمت بیمار

[...]

هان که با گیسوی او یاد چلیپا نکنی

نزد لعلش سخن از روح مسیحا نکنی

گرهی تا زخم زلف بتی وانکنی

دست از جان نکشی‌ ترک تمنا نکنی

زرد رو داردت این چرخ سیه کار کبود

بقدح با صنمی تا می حمرا نکنی

تا کی از بخت فرو بسته گره وا نکنی

نظر لطف به آوارگی ما نکنی

گوییا اسم جدایی نشنیده است دلت

ورنه درد دل ما از چه مداوا نکنی

شده آئینه دل تیره تر از چهره بخت

[...]

تا تو در کشور تن ترک تمنا نکنی

به عبث در صف مردان جهان جا نکنی

که تو در عاقبت خود نظری وانکنی

می‌رود قافله عمر و تماشا نکنی

لب در این بادیه اصلاً به سخن وانکنی

به خدا هیچ دگر خنده بی‌جا نکنی

ز چه در آینه خویش تماشا نکنی

...

هست معلوم که درک سخن ما نکنی

گذر از خاک سوی عالم بالا نکنی

تا ز تلخی چو صدف صبر به دریا نکنی

سینه خویش پر از لؤلؤ لالا نکنی

که گم اندر دم رفتن سرت از پا نکنی

نظر حسرت خود گرم به دنیا نکنی

که تو با خلق خدا هیچ مدارا نکنی

خون خلقی به ستم ریزی و حاشا نکنی