(صامتا) حشر از اشعار تو کرده است قیام

بهتر آنست که یک بار کنی ختم کلام

این قدر خاک محن بر سر ما کرد ایام

که بر آل زنا همچو کنیزم و غلام

ای صبا گر رهت افتاد بر آن گوشه بام

نائب السلطنه را بر زمن خسته پیام

کای خداوند هنرپرور دانشور راد

که رفیع است ترا قدر و منیع است مقام

سالها خواستم از حق که بکام تو رود

[...]

نه کدیور نه کشاورز نه رزبان نه غلام

مرغ در ذکر و درختان به رکوع و به قیام

زندگی سوز و ساز به ز سکون دوام

فاخته شاهین شود از تپش زیر دام

هیچ نیاید ز تو غیر سجود نیاز

خیز چو سرو بلند ، ای بعمل نرم گام

کوثر و تسنیم برد ، از تو نشاط عمل

[...]

جلوه‌گر شد شب دوشین چو مه عید صیام

کرد از ابرو پیوسته اشارت سوی جام

یعنی ای باده کشان باده حلال است حلال

یعنی ای دلشدگان روزه حرام است حرام

مه من نیز پی رؤیت فرخنده هلال

[...]

هرکه خواهدکه ادیبی کند از روی کتاب

زو فراوان غلط و تصحیف افتد به کلام

آن که خواهدکه طبابت کند از روی کتاب

از طبابتش همه ساله بمیرند انام

و آن که خواهد که منجم شود از روی کتاب

[...]

حالیا وقت نداریم به دیدار و سلام

آنچه راپورت رسیده است بماند تا شام

وقت لاتار مغازه است بُوَد صبر حرام

زود باشید، که تنهاست در آنجا مادام

از عوام است هرآن بد که رود بر اسلام

داد از دست عوام

نفع خود یافته در تقویت جهل انام

طالب حمق عوام

کار اسلام ز غوغای عوام است تمام

داد از دست عوام

جان به لب آمد و نشنید کسم جان کلام

داد از دست عوام

سر فرو برد به چاه و غم دل گفت‌، امام

[...]

بوی وصل آید از این عید همایون بمشام

آورد باد صبا از بر دلدار پیام

بهر میلاد خدیوی که به هستی است قوام

همه در وجد و سرورند چو ارواح اجسام

وه چه دنیا همه رنج و غم و درد و آلام

وه چه دنیا خطر خاص و فریبنده عام

با وجودی که ندیده‌ست کس از دور انکام

هرکسی روز بهی می‌طلبد از ایام