فارغ از کعبه و از بتکده دیوانهٔ اوست

دل دیوانهٔ او کعبه و بتخانهٔ اوست

حرم و دیر تفاوت نکند عاشق را

هر کجا می‌نگرد جلوهٔ جانانهٔ اوست

گرچه عالم هم از کون و مکان افسانه است

[...]

عاشق آنست که دل خون و جگر ریش بود

عشق اینست و چنین است درو صد چندین

به گدایِ در دوست که منظور من است

شاهی هر دو جهان مختصری خواهد بود

ای خوش آن دل که شد ازناوک چشمی بسمل

کز پی ناوک خوبان نظری خواهد بود

زاهد این خرقهٔ سالوس به یک سو افکن

[...]

اختران پرتو مرآت دل انور ما

دل ما مظهر کلّ کلّ همگی مظهر ما

خسرو ملک طریقت به حقیقت ماییم

کله از فقر به تارک ز فنا افسر ما

هر چه آن معبر هستی است بود معدن حسن

هرچه آن مظهر حسنی است بود مصدر عشق

تاج اسرار علی قطب مدار عشق است

او بود دایره و مرکز او محور عشق

نیستم در خور لطفت طمع از حد نبرم

دو سه دشنام به پاداش دعا ما را بس

بت پیمان شکن عهد گسل یادت باد

که به دل بست سر زلف توپیمانی چند

آنکه جوید حرمش گو به سر کوی دل آی

نیست حاجت که کنی قطع بیابانی چند

چنگ در دامن دلدار زدم دوش به خواب

بود دستم به دل خویش که بیدار شدم

هر خم زلف که بر گونهٔ گلگونی بود

دام صیاد ازل بود و گرفتار شدم

پارسایان ریایی ز هوا بنشینند

گر به خاک درِ میخانه چو ما بنشینند

آتش آن نیست که در وادی ایمن زده‌اند

آتش آنست که اندر دل درویشان است

موسئی نیست که دعوی اناالحق شنود

ورنه این داعیه اندر شجری نیست که نیست

همه جا جلوهٔ یار است چه دیر و چه حرم

حاجیان کرده طلب بادیه پیمایی را

جای در چشم و دل و جان منش هست مدام

همه جا می‌نگرم آن بت هر جایی را

طرفه حالی است که آن شوخ پری رو به کسی

روی ننموده و عالم همه دیوانهٔ اوست

هرکه بینم به رهی در پی او می‌افتم

زانکه دانم همه را راه به کاشانهٔ اوست

من به فکر تو و سرگرم نصیحت ناصح

[...]

بسمل امروز منم در همه آفاق و نشاط

اصفهان فخر به او دارد و شیراز به من

بی نیازند چرا از دوجهان دُرد کشان

لای پیمانهٔ میخانه گر اکسیر نبود

آنکه در دور جهان در طلبش گردیدم

از ازل همره من بود چه نیکو دیدم

شمس چون جلوه کند ذرّه شود سرگردان

منم آن ذرّه که سرگشتهٔ آن خورشیدم

نیستم معتقد تقوی خود در رهِ دوست

[...]

هرکه خواهد زغم هردو جهان آزادی

گو بیا و قدحی نوش ز میخانهٔ ما

خرّم آن وقت که جان طواف حریمت می‌کرد

روی از دیر و حرم تافته در کوی توبود

غول دنیا ره هر کس که زد و شد یارش

تیره جانست و به جان ره زن درویشانست

عشوهٔ قحبهٔ دنیا نخرد عاشق دوست

هر که شد دوست بدو دشمن درویشانست

سرو سردار جهانم تتناها یا هو

فارغ از کون و مکانم تتناها یاهو

تتناها تن تتناها شیوهٔ جان بازان است

جان به شکرانه فشانم تتناها یاهو