گر خوری از خوردن افزایدت رنج

ور دمی مینو فراز آوردت و گنج

در خرابی جای می‌سازم به رنج

زانک باشد در خرابی جای گنج

دیده ای کس را که برخیزد ز گنج

می‌دود در کوه و در صحرا به رنج

چون نصیب مهتران در دست و رنج

کهتران را کی تواند بود گنج

دان که این آل عبا هستند پنج

پنج اسرار خدا و پنج گنج

گفت یابم رنج من از عرض گنج

گنج معنی بایدم نی گنج رنج

پای ناگاهی فرو رفتن بگنج

پیشهٔ نبود که آموزی برنج

زانکه در راهی که سلطانان گنج

گنجها دیدند بی رنج و برنج

جهد میکن روز و شب در کوی رنج

بو که ناگاهی ببینی روی گنج

ای عجب چندان ملک در دردورنج

بر سر گنجند و میجویند گنج

گر رهی دزدیده داری سوی گنج

شرح ده تا من برون آیم ز رنج

طوق من پنجست و تاج تست پنج

آن من خاکست و آن تست گنج

هست این ره پر ز درد و پر ز رنج

رنج بگذاری در آیی سوی گنج

هست اسرار نهانی همچو گنج

زانکه مخفی ماند بردم سعی و رنج

ای بسا مفلس که بگرفتند گنج

گنج را دید آن چنان بیدرد و رنج

صورتِ سرکش گُدازان کُن برَنج

تا ببینی زیر او وحدت چو گنج

گفت پیغامبر قناعت چیست گنج

گنج را تو وا نمی‌دانی ز رنج

چونی ای عیسی عیسی‌دم ز رنج

که نبود اندر جهان بی مار گنج

سجده‌ها می‌کرد آن رسته ز رنج

کای سعادت ای مرا اقبال و گنج

چونک گنجی هست در عالم مرنج

هیچ ویران را مدان خالی ز گنج