آن زمان کز قوم کوفی هر طرف

می‌زند بی‌حد پی قتل تو صف

عتترت طه به صد شوق و شعف

بهر جانبازی گرفته جان به کف

ناگهان بر پور سالار نجف

حمله‌ور شد جیش کفر از هر طرف

با پلنگان سازگار آمد علف

گشت آخر گوهر شیری خزف

خود پرست و خود سوار و خود سر است

مرد شو آور زمام او بکف

در رضای حق فنا شو چون سلف

گوهر خود را برون آر از صدف

مرد حر محکم ز ورد «لاتخف»

ما بمیدان سر بجیب او سر بکف