گر ز نام و حرف خواهی بگذری

پاک کن خود را ز خود هین یکسری

مکر خود را گر تو انکار آوری

از ترازو و آینه کی جان بری

کرد در انگشت خود انگشتری

جمع آمد لشکر دیو و پری

چون در انگشتش بدید انگشتری

رفت اندیشه و گمانش یکسری

مطلع شمس آی گر اسکندری

بعد از آن هرجا روی نیکو فری

گرچه حکمت را به تکرار آوری

چون تو نااهلی شود از تو بری

بینی طفلی بمالد مادری

تا شود بیدار و وا جوید خوری

مال ما خوردی مظالم می‌بری

از چه بود این ظلم ِ دیگر بر سری؟

او بیابد آنچنان پیغامبری

میر آبی زندگانی‌پروری

نام دیوی ره برد در ساحری

تو به نام حق پشیزی می‌بری

من دلیلم حق شما را مشتری

داد حق دلالیم هر دو سری

ور کنی او را بهانه آوری

مفلس است او، صرفه از وی کی بری‌‌؟

آن یکی گفتش که: از بدگوهری

یاد ناوردی تو حقِ مادری؟

جوهری داری ز انسان یا خری

این عرضها که فنا شد چون بری

از لقای هر کسی چیزی خوری

وز قران هر قرین چیزی بری

پس جهان زاید جهانی دیگری

این حشر را وا نماید محشری

نحس کیوان یا که سعد مشتری

ناید اندر حصر گرچه بشمری

طالع آنکس که باشد مشتری

شاد گردد از نشاط و سروری

خر گریزد از خداوند از خری

صاحبش در پی ز نیکو گوهری

پیش گاوی سجده کردی از خری

گشت عقلت صید سحر سامری