باز بنگر نوح را غرقاب کار

تا چه برد از کافران سالی هزار

باز اسمعیل را بین سوگوار

کبش او قربان شده در کوی یار

باز عیسی را نگر کز پای دار

شد هزیمت از جهودان چند بار

نیستم نومید و هستم بی‌قرار

بوک درگیرد یکی از صد هزار

چشم من گر می‌نگرید آشکار

جان نهان می‌گرید از شوق تو زار

در زمستان سیم آرد در نثار

زر فشاند در خزان از شاخسار

چیست گردون سرنگون ناپایدار

بی‌قراری دایما بر یک قرار

چون شد آن نور معظم آشکار

در سجود افتاد پیش کردگار

در طلب بر خود بگشت او هفت بار

هفت پرگار فلک شد آشکار

گشت او مبعوث تا روز شمار

از برای کل خلق روزگار

کرد دعوت هم به اذن کردگار

جنیان را لیلة الجن آشکار

دعوت حیوان چو کرد او آشکار

شاهدش بزغاله بود و سوسمار

بر میان دو کتف او خورشیدوار

داشته مهر نبوت آشکار

جبرئیل از دست او شد خرقه‌دار

در لباس دحیه زان گشت آشکار

چون شود سیمرغ جانش آشکار

موسی از دهشت شود موسیجه‌وار

هندو او شد مسیح نامدار

زان مبشر نام کردش کردگار

هرک شمع تو ببیند آشکار

جان به طبع دل دهد پروانه‌وار

هوی او تا چین برفتی مشک بار

مشک کردی خون آهوی تتار

سنگ باید تا پدید آید وقار

مردم بی‌سنگ کی آید به کار

چون نبی دیدش که او می‌سوخت زار

گفت شمع جنت است این نامدار