عهد پیشین را یکی استاد بود

چارصد صندوق علمش یاد بود

آب چون از اصل پاکی زاد بود

عرش را بر آب ازان بنیاد بود

چار صندوقی ز علمش یاد بود

از معانی جان او را داد بود

اول ابلیسی مرا استاد بود

بعد از آن ابلیس پیشم باد بود

بیستونی پرده فرهاد بود

غایب از شیرین نه از بیداد بود

دختری دروی چو سرو آزاد بود

راستی شیرین صد فرهاد بود

خاطرم از هر دو کون آزاد بود

با خیالش روز و شب دلشاد بود

در خیالم قدّ آن دلبر گذشت

چون بدیدم قامت شمشاد بود

پیش قدّش بنده گشتم رایگان

[...]

بلکه مقصدشان از آن ارشاد بود

کسبشان چون خواندن استاد بود

کاندرین رستا یکی صیاد بود

چابک و چالاک نیک استاد بود

این نصایح چون به گوشش باد بود

از کجا بئس المصیرش یاد بود