نه بشکوهد ز پیگار و ز لشکر

نه بفریبد به دینار و به گوهر

نهانی گفت با دیگر برادر

مرا با ویس چاره چیست بنگر

به هر خونی که ما ریزیم ایدر

گرفتاری ترا باشد در آن سر

دو صد زرینه افسر بود دیگر

همان صد درج زرین پر ز گوهر

به سان چرخ ازرق چترش از بر

نگاریده همه چترش به گوهر

یکی کشتی پر از رخشنده گوهر

مرو را کرده از یاقوت لنگر

پر از اخگر یکی سیمینه مجمر

پر از گوهر یکی شاهانه افسر

به هفتم خانه طالع را برابر

ذنب انباز بهرام ستمگر

یکی را سنگ بر دل خاک بر سر

یکی را جام بر کف دوست در بر

چو آن دزدی که دارد چشم یکسر

بدان جایی که باشد درجِ گوهر

نرسته نار دو پستانت از بر

هوای تو برست از هفت کشور

به خنده کم کنی مقدار شکر

به گیسو بشکنی بازار عنبر

کجا خوبی بیاراید به گوهر

همان خوشی بیفزاید به زیور

جوابش داد ویس ماه پیکر

که گفتار تو جون تخمی است بی بر

چه بالا و چه پهنا زان سمن بر

سرا پا هر دو چون دو یار درخور

بتان چین و مهرویان بربر

به پیشش همچو پیش ماه اختر

ز تخت جامها و درج گوهر

ز طبل عطرها و جام زیور

هنوزش بود خنده همچو شکر

وزان شکر فروبارنده گوهر

چنو خورشید چهر و ماه پیکر

چنو بانو نژاد و شاه گوهر

بدان زاده‌ست پنداری ز مادر

که آتش برکشد از گفت کشور