چنین تا به کی ژاژ خواهی کنی

بر ره همی خودنمایی کنی

مادرش گفتا که این تو کی کنی

لیک بی شک نام حاتم طی کنی

اگر طالبی کاین زمین طی کنی

نخست اسبِ بازآمدن پی کنی

دلبرا با من جفا تا کی کنی

بگذرد کار جهان تا هی کنی

گر بخوانی دفتر غمهای من

نامه جور و جفا را طی کنی

ای دل سرگشته بر باد هواست

[...]

اگر طالبی کاین زمین طی کنی

نخست اسب بازآمدن پی کنی

روز شب، پوشیده پیدا، بیش کم، بهمن بهار

گر زیاد افراز راز ار داستان از می کنی

بزم از آن مینو وز این مینا شود جوی بهشت

گر یکی ره یا دو صد بار انجمن با وی کنی

تا کی فلک؟ به آل پیمبر جفا کنی

ظلم و ستم به عترت خیرالوری کنی

گه بشکنی ز کین، در دندان مصطفی

پر خون چرا دهان رسول خدا کنی

گاهی لگد به پهلوی زهرا زدی ز کین

[...]