چو در فرمان عشق آئی به بین خود

بجز عین الیقین اندر یقین خود

ای تو هرجائی شده در دین خود

مکر و حیله کردهٔ تلقین خود

کرده چون گبران ستیز آیین خود

بر جهودی ختم کرده دین خود

کاسه باز امرد چنین کرده به شهر آئین خود

رفته گرداند به هر جا کاسه چوبین خود

زموج چین توانی ساده کردن گر جبین خود

کشی چون آفتاب آفاق را زیر نگین خود

توانی در کمند وحدت آری خویش را آسان

پس زانوی عزلت گر نشینی در کمین خود

کند آن کس که از شب زنده داری چشم دل روشن

[...]

ملل سر نپیچیده از دین خود

به‌سر برده با هم به‌آیین خود

زآنکه محجوبند کل بر دین خود

ضد غیر و بند خود و آئین خود

غَیرِ کُم یعنی ز غیر دین خود

مر گواه آرید بر بالین خود

من از بهر ترویج آیین خود

فدا کرده ام جان شیرین خود