دل از شیرین غبار‌انگیز کرده

به عزم روم رفتن تیز کرده

سنان بر سینه‌ها سر تیز کرده

جهان را روز رستاخیز کرده

عصا در دست دست آویز کرده

بسی بازار از وی تیز کرده

گروهی خشت و ناچخ تیز کرده

ترش استاده شورانگیز کرده

لبت بر شهد و شور انگیز کرده

شکر زان شهد دندان تیز کرده

بلورین جام ها لبریز کرده

به مائالورد عطرآمیز کرده

عدوی خانه خنجر تیز کرده

تو از خصم برون پرهیز کرده

به کین چون اره دندان تیز کرده

به خونریزی برادر ریز کرده

ز فَس یک منگله آویز کرده

جهانی را عفونت خیز کرده

چو فرصت یافت دندان تیز کرده

به قصد مال و جان صد خیز کرده

مکحل چشم شورانگیز کرده

چو شیرین عشوه با پرویز کرده

تن فایز چو فرهاد کمر کن

لگدکوب سم شبدیز کرده