گرفتم کمربند مرد دلیر

ز زین برگسستم بکردار شیر

چو آگاهی آمد به سام دلیر

که آمد ز ره بچهٔ نره شیر

زمین را ببوسید زال دلیر

سخن گفت با او پدر نیز دیر

برو بر زدم بانگ برسان شیر

چنان چون بود کار مرد دلیر

ولیکن بدین نامهٔ دلپذیر

که بنوشت با درد دل سام پیر

بیامد کمربسته زال دلیر

به پیش شهنشاه چون نره شیر

هم اندر تگ اسپ یک چوبه تیر

بینداخت و بگذاشت چون نره شیر

که ای نامور پهلوان دلیر

به هر کار پیروز برسان شیر

هیونی برافگند مرد دلیر

بدان تا شود نزد مهراب شیر

یکی کودکی دوختند از حریر

به بالای آن شیر ناخورده شیر

به بازوش بر اژدهای دلیر

به چنگ اندرش داده چنگال شیر

چو آگاهی آمد به سام دلیر

که شد پور دستان همانند شیر

یکی آفرین کرد سام دلیر

که تهما هژبرا بزی شاد دیر

پیاده همه پیش سام دلیر

برفتند و گفتند هر گونه دیر

بینداخت سه جای سه چوبه تیر

برآمد خروشیدن دار و گیر

یکی درع پوشید زال دلیر

به جنگ اندر آمد به کردار شیر

بران بستگان زار بگریست دیر

کجا مانده بودند در چنگ شیر

به رستم چنین گفت چوپان پیر

که ای مهتر اسپ کسان را مگیر

میان سپاه اندر آمد دلیر

سپهدار قارن به کردار شیر

شماساس را دید گرد دلیر

که می‌برخروشید چون نرّه شیر